Wiedza na temat sposobu rozmowy z ludźmi w środowisku pracy to niezwykle cenny dar dla menadżera, przedstawiciela działu HR lub osoby piastującej stanowisko nadzorcze. Dobry obserwator potrafi wyłonić z grupy słabe ogniwo, a dobry menadżer, HR-owiec lub nadzorca potrafi z nim skutecznie porozmawiać.
Trudny pracownik, trudna rozmowa
Wyłonienia z grona obserwowanych osób pracujących tzw. trudnego pracownika może być nie lada problemem. Poza powierzchowną warstwą problemu, który diagnozujemy na podstawie intuicyjnego porównania pracy dwóch osób, jednej, czyli tej której pracę uważamy za wzorcową i drugą, tej którą uważamy za niewystarczająco dobrą, istnieje jeszcze warstwa faktycznych wskaźników produktywności. Właśnie taką funkcje pełnią wskaźniki produktywności poszczególnych pracowników, funkcję obiektywnej możliwości porównania najważniejszych dla danego pracodawcy cech dobrego pracownika. Trudny pracownik to także cecha charakteru. W przypadku rekrutacji, często pomijanym czynnikiem jest charakter pracownika. Cechy, takie jak: skłonność do wysłuchania stanowiska drugiej osoby, autorefleksyjność, zdolność do szybkiej adaptacji w zmieniających się warunkach pracy czy zdolność do przyjmowania krytyki i wyciągania z niej wniosków to atrybuty, które pracownika powinien posiadać w nie mniejszym stopniu niż fizyczna zdolność do wykonywania swojej pracy. Rozmowa z trudnym pracownikiem to rozmowa z osobą, która nie posiada większości z wyżej wymienionych cech. Tego typu rozmowy, cechują się zazwyczaj silnym ładunkiem emocjonalnym.
Do rozmowy z wymagającymi pracownikami może nas przygotować doświadczenie, nabyta sprawność w trudnych rozmowach ze specyficzną grupą ludzi oraz przygotowanie merytoryczne. Każda rozmowa jest inna, każdy pracownik jest inny. Praca jest dla ludzi drugim domem, stąd dobra atmosfera i oczyszczające ją rozmowy należy traktować jako konieczność.