Uzyskanie odpowiedniej kiszonki gwarantuje dobre jej ubicie i usunięcie powietrza. Powietrze bowiem hamuje rozwój bakterii produkujących kwas mlekowy, a stymuluje rozwój szkodliwych bakterii tlenowych. Szybkie i szczelne zamknięcie silosu sprawi natomiast, że proces fermentacji będzie przebiegał jednakowo w całej masie.
Różne metody wytwarzania kiszonki paszowej
Przykrycie silosu folią powinno być dodatkowo obciążone np. ziemią lub zużytymi oponami sprawi to, że zielona kiszonka będzie prawidłowo i równomiernie osiadać. Zadanie jakie ma folia do kiszonki, oprócz odcięcia dopływu powietrza do silosu to również ochrona przed wsiąkaniem wody opadowej. Alternatywą dla silosów jest sporządzanie kiszonki z traw podsuszonych tak zwanej sianokiszonki. Ten sposób nie zależy od warunków pogodowych, ponieważ materiał roślinny nadający się do zakiszania można uzyskać w ciągu jednego dnia od skoszenia, natomiast do wysuszenia siana wystarczy około czterech dni dobrej pogody. Zielonkę przeznaczoną na kiszonkę, po ścięciu powinno się pozostawić na 20 do 30 godzin w celu przewiędnięcia, tak aby uzyskać około 40 % suchej masy. Gdy istnieje niebezpieczeństwo przemoknięcia, należy zwinąć zielonkę w bele, a następnie jak najszybciej owinąć folią. Podczas zwijania bel, zaleca się dostosować prędkość prasy do wielkości plonu. Równomiernie sprasowana bela o dużym zgniocie, stwarza warunki optymalne dla uzyskania wartościowej sianokiszonki. Proces zakiszania skoszonej masy w belach cylindrycznych przebiega podobnie jak w pryzmach i silosach.
Ważne jest jednak, użycie dodatkowych maszyn i urządzeń takich jak np. prasa czy też owijarka bel. Podsuszoną i zagrabioną na wały zielonkę zbiera się prasami zwijającymi i formuje, w bele cylindryczne o masie około 400 kg. Bele powinny być silnie sprasowane i równomiernie zagęszczone. Tak przygotowane można przewozić do miejsca tzw. bandażowania.